De eerste week van mijn leven was er wel één.
Toen ik net geboren was vergat ik dat ik zelf moet ademen, ik kon wel goed huilen en dat vonden de zusters heel goed, maar daarna moest ik weer adem halen en dat vindt ik toch wel een beetje moeilijk.
Daarom hebben de zusters mij een "snorkeltje " gegeven, dat vond ik wel fijn.
Het was toen voor mij toch nog wel hard werken waardoor de zusters mij een slangetje in mijn keel stopte en mij een middeltje gaven waardoor ik heel rustig werd. Nu ging het ademen vanzelf en hoefde ik niets te doen. Wel vervelend hóór .....zo'n slang in je keel.
Toen het weer licht was mocht gelukkig die slang uit m'n keel en kreeg ik dat "snorkeltje" weer terug. Ik krijg eten via een "rietje" door mijn neus.
Op een andere dag ( ik geloof dat mama en papa die zondag noemen) kreeg ik prikkjes in mijn hiel en moest ik veel bloed aan zuster Sandra geven.
Zuster Sandra en zuster Kim zorgen goed voor mij.
Schone broek, eten en andere middeltjes krijg ik van hun.
Ze zijn heel lief voor me, ze praten tegen me en helpen me als ik het leven moeilijk vindt.
Er is ook nog een mevrouw in een wit pak, zij komt elke dag kijken hoe het met mij gaat en volgens mij snapt zij goed wat ik heb en wat ik voel.
Mama en papa komen elke dag en soms mag ik ook bij één van hun op de borst liggen en dat vindt ik toch zo fijn.
Hier lig ik voor het eerst bij mama op haar borst.......lekker hoor !!! ik viel zo in slaap.
Voor de rest gaat het goed met mij en lig ik het meest van de tijd lekker te slapen.
Ik zal zo goed mogelijk alles onthouden en tegen Papa vertellen zodat hij het op (zoals jullie noemen) "Internet" zetten.
Dan kunnen jullie altijd lezen (wat ik nog niet kan) hoe het met mij gaat.
1 opmerking:
lief dapper Kleintje,
Toen jouw mama en papa vertelde dat jij er aan kwam waren we héééél
erg blij.We konden niet wachten tot jij geboren werd.Halverwege werd mama ziek en moest naar het ziekenhuis maar hoefde niet lang te blijven.Gelukkig maar dachten we niet wetende dat het de 2e keer veel langer zou duren.Ze kreeg heel veel medicijnen om jouw maar heel lang in haar buik te houden want mijn kleine lieverd daar zat je toch wel heel goed.Mama was wel erg ziek maar jij bent zo'n sterk kind dat je er goed tegen kon.De dag dat je geboren bent kwam toch nog wel onverwacht want je wilde niet wachten tot december je wilde natuurlijk je verjaardag voor jezelf en niet delen met je nichtje of neefje want je Tante Bojoura heeft ook zo'n klein mensje in haar buik net als jij met mama.Daar lig je dan in de couveuse een heel klein mensje aan allerlei apparaten en wat doe je het goed en wat zie je er mooi uit.
Opa en Oma houden héél veel van je en komen je gauw weer opzoeken.
Dag kleine lieverd
Opa en Oma Faber
Een reactie posten